اشعار

پخش سبک                         حضرت علی اصغر   

ای ابالـفـضل، ای برادر(۲)            از وفــا در خـیــمـه بـنـگـر

مـنـقـلـب از سـوز عـطـش آل پـیـمـبـر            آب روان، می­ طلبد تشنه لب اصغر(۲)

---

*********** بند دوّم ***********

آل یـاســیـن، دیــدۀ تـر (۲)            مـرغ رضوان، می­ زنـد پـر

طفل حزین، زار و غمین، دامن مادر            آب روان، می­ طلبد تشنه لب اصغر(۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

************** حضرت قاسم بن الحسن*************

از غـم تو، گـشته مـاتم (۲)            خـیـمه‌گـاهـت، حـجـلـۀ غــم

تـازه جـوان، قـاسـم گـل پـیـرهـنـی تـو            روشنی چـشم حسین و حـسنی تو (۲)

*********** بند دوّم ***********

غرق در خون، کربلایی (۲)            نــور چــشــم مــجـتـبــایــی

خـفـته به خـون، تشنه لب بی‌کـفـنی تو            روشنی چـشم حسین و حـسنی تو (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

*************** حضرت عباس  ****************

ای بـرادر، میـر لـشکـر(۲)            داغ تــــو زد، بــــر دل آذر

خـم شـده از، بار غـمت، قـامـتم اکنون            گشته ز غم، اهل حرم، بی ­تو جگرخون (۲)

*********** بند دوّم ***********

چون جدا شد، ای دلاور(۲)            هـر دو دسـتِ، تو ز پـیـکـر

عترت دین، مانده دگر، بی­ کس و محزون            گشته زغم، اهل حرم، بی­ تو جگر خون (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

************** مصائب شب عاشورا*************

ای حسین جان ای برادر(۲)            یـک دمی در خـیـمه بنـگـر

دم به دم از، اهلِ حـرم با دلِ محـزون            شد زِ عطش، آه و افغان، جانبِ گردون (۲)

*********** بند دوّم ***********

خواهرِ من از دل و جان (۲)            کـن حـمــایـت از یـتـیــمـان

می‌شوم از جورِ عـدو کشته به هامون            جانِ تو و جانِ یتـیمانِ جگر خون (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

************** حضرت علی اکبر ***************

اکــبـر مـن، ای جـوانـم (۲)            از غــم تــو، قـــد کــمــانــم

از چه چنین غرق بخون در همه میدان            پیکـر تو گشته چو صد پاره علی جان

*********** بند دوّم ***********

ای تـوانـم، نـی تــوانـم (۲)            جــسـم تـو خـیــمـه رسـانـم

پس طلـبـم یاری عـلی جان ز جـوانان            تـا بـبـرم سـوی حـرم پـارۀ قـرآن (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

: امتیاز

پخش سبک                            حضرت عباس

عـبّاسم ای تو آب آورِ من، ای یـاورِ من           سقّا و سردارِ لشکرِ من، بین اصغرِ من

در تب و تاب است، تشنۀ آب است، می‌گرید در برِ من

---

تو جان سپردی، از چه پژمردی؟ ای گل پرپرِ من (۲)

*************** بند دوّم ***************

ای عـلمدارم ای روحِ کرم، ساقیِ حـرم           من بعد از تو ای نورِ بصرم، خم شد کمرم

قحـطیِ آب است، دل‌ها بی‌تـاب است، ای ماه انـورِ من

تو جان سپـردی، از چه پژمردی؟ ای گل پرپرِ من (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

********************فرزندان عبدالله بن جعفر********************

یا اَخا بنگر این دو پسرم، نورِ بصرم (۲)           کن قبول از من دو نو ثمرم، قرصِ قمرم

غـربـتـت دیـگـر، مـی‌زنـد آذر، هـر زمـان بر جـگـرم

ای جانِ خواهر، با دو چشمِ تر، از غمت نوحه ‌گرم (۲)

*************** بند دوّم ***************

جان بر کف بهرِ فرمانِ توأند، قربانِ توأند (۲)           سربازِ عهد و پیمانِ توأند، چون جانِ توأند

دو گـلِ اَحـمـر، دو مَــهِ اَنــور، ایـن دو نـیـکــو سیـَـرم

ای جانِ خواهر، با دو چشمِ تر، از غمت نوحه‌گرم (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

**********************حضرت علی اکبر *********************

اکبرم ای شمعِ محفلِ من، نور دل من (۲)           زد غمت آتش بر حاصل من، ای نوگل من

لالــۀ پــرپـــر، مـی‌زنــد آذر، مــرگ تـو بــر جــگــرم

ای عـلی اکـبر، خـم گـشتـه دیگـر، از داغ تو کـمرم (۲)

*************** بند دوّم ***************

رفتی از دستم ای راحتِ جان، ای تازه جوان (۲)           بابا تنها ماند ای روح و روان، بی‌تاب و توان

مـی‌گـویـد خواهر، بـا دیـدۀ تـر، نــورِ چــشـمـم پــسـرم

ای عـلی اکـبر، خـم گـشتـه دیگـر، از داغ تو کـمرم (۲)

** شعر از: مجرد همدانی **

*********************حضرت علی اصغر**********************

رفتی ای طفل شیرین سخنم، بی‌تو چه کنم؟(۲)           از هجرانت در بیت الحزنم، دل خسته منم

بـا دیـدۀ تـر، چـون کـنـد مــادر، از غــمـت ای پــسـرم

ای گـلِ پرپر، نازنـین اصغـر، غـرقـۀ خون به برم (۲)

*************** بند دوّم ***************

بی‌تو غمخانه شد محفلِ من، نور دل من (۲)           افتاده از داغت آفتِ غـم، در حاصل من

می‌زنـد آذر، بر جـانم یـکـسر، بنگـر خـون شد جـگـرم

ای گـلِ پرپر، نازنـین اصغـر، غـرقۀ خـون به برم (۲)

** شعر از: مجرد همدانی **

****************زبانحال سیدالشهدا در شب عاشورا*****************

زینب ای یار و همسنگرِ من، ای خواهر من (۲)           امشب باشد شامِ آخـر من، ای یـاور من

چون تو غـمخـواری، هم وفـاداری، بر طفـلان و اُسَرا

کن پـرسـتـاری، عــتـرتـم یـاری، در راه شـامِ بـلا (۲)

*************** بند دوّم ***************

یا اخا نور چشم ترِ من، بنشین برِ من (۲)           کِی شود هجرانت باور من؟ ای دلبرِ من

بـا آه و زاری، بـا اشـکِ جــاری، مـی‌بـیـنـم داغِ تـو را

در انـتـظاری، تا جان سـپاری، فـردا ای خونِ خـدا (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

*******************وداع حضرت زینب با برادر*******************

رفتی از دستم ای همسفرم، بین چشم ترم (۲)           هجران تو زد بر دل شررم، خون شد جگرم

من جایِ مادر، ای جانِ خـواهر، گـشـتـم بـر اکـبـر تـو

هـمرهـم بنگـر، با حـال مضطر، می‌آیـد دخـترِ تو (۲)

*************** بند دوّم ***************

زینبِ من رو کن سویِ حرم، نیکو سیَرم (۲)           از داغِ اکـبر نور بصرم، خـم شد کـمرم

چـون گـل پـرپـر، افـتـاد از پـیـکــر، دستِ آب آور تـو

مـی‌زنـد آذر، بـر جــانـم یـکـسـر، آهِ آن یــاورِ تـو (۲)

** شعر از: مجرد همدانی **

********************** خروج از کربلا **********************

یا اَخا بسته شد محملِ من، بین مشکلِ من (۲)           گردد شام و کوفه منزلِ من، سوزد دلِ من

از کـویِ دلــبــر، مـی‌روم آخــر، هــمــراهِ اهـلِ حــرم

همسفر بنگر، غربتِ خواهر، خون شد از غم جگرم (۲)

*************** بند دوّم ***************

ای شمعِ خاموشِ محفلِ من، پرپر گلِ من (۲)           داغت زد آتش بر حاصلِ من، سوزد دلِ من

ماتـمت دیگر، می‌زنـد یکـسر، هـر دم بر جـان شـررم

همسفر بنگر، غربتِ خواهر، خون شد از غم جگرم (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

: امتیاز

پخش سبک                                     شهادت حضرت ابوالفضل

بـا وفـا عـلمـدار لـشـکرم (۲)            مــظـهــرِ شجـاعـت بــرادرم

دریغا، که رفتـی مـرا ز دست            فَلَک پـشتم از ماتمت شکست

---

************* بند دوّم *************

ای شهید واصل به قـرب حـق            پیکرت چو گل، شد ورق ورق

زبـیـدادِ این قـوم خـود پـرست            فلـک پشتم از ماتمت شکست

**شعر از: صابر همدانی**

*************** حضرت علی اصغر***************

اصـغــرم، تـوئـی بـلـبـل حـرم            هـمچو گـل، تو پـرپـر بـرابرم

تـو شـمـع شـبـسـتـانِ احـمـدی            گــلِ لالــه زارِ مـحــمـدی(۲)

************* بند دوّم *************

پاره شد، ز پـیکـان گـلـویِ تو            غرقه خون، چرا گشته روی تو

غــنـچـۀ گــلِ بــاغِ ســرمــدی            گـلِ  لالـه زارِ مـحــمـدی(۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

*************** مصائب شب تاسوعا ***************

نـیــنــوا بـود، شــورِ انــقـلاب            عتـرتِ عـلی، از عطش کباب

نـظـر کن به اطـفـال مرتـضی            عـلمـدارِ صحـرایِ کربلا (۲)

************* بند دوّم *************

در حـرم ، عـزیزانِ بی معـین            دل غـمیـن، ز بیـداد مشرکیـن

به سـوز عطش، گشتـه مبـتـلا            عـلمـدارِ صحـرایِ کربلا (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

*********** زبانحال طفلان با حضرت عباس***********

اصغر از عطش، در فغان عمو            شد ز تـشنـگی، نـاتـوان عـمـو

به خـیمه، بـبـین بانـگ الأمان            رسـان آبی از بـهـر تـشـنگـان

************* بند دوّم *************

چون عطش شرر، زد بجان عمو            رحتمی سویِ، تـشـنگان، عمو

عمو جان صوابی کن این زمان            رسان آبی از بهر تشنگان(۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

**************** حضرت علی اکبر ***************

اکبرِ من ای، شـبهِ مـصـطـفی            نـوگـلِ  گـلـسـتـانِ مــرتـضـی

تـو آیـا عــلـی اکــبـرِ مــنــی؟            که غلطان به خون در برِ منی

************* بند دوّم *************

شـد خـزان ، بـهـارِ جـوانـیـت            حیـف از این رخِ، ارغـوانیت

هــمــانـا گُــلِ احــمــر مــنــی            که غلطان به خون در برِ منی

**شعر از: صابرهمدانی**

***************** قاسم بن الحسن*****************

قـاســم ای گـل بـاغ مـجـتــبـی            نـو گـلی ز گـلـزار مـرتـضـی

دگر قـاسـمـم گـشته ام غـریب            که از دل مرا می رود شکـیب

************* بند دوّم *************

ای جــوان نــاکـام مـــه لــقـــا            می کـنـد عـمـو بـهـر تـو دعـا

تـــوئـــی یـــادگـــار بـــرادرم            شدی غـرق خـون در بـرابـرم

**شعر از: محمد رنگچیان**

***************** وداع سیدالشهدا*****************

نازنـین بـرادر حسینِ من (۲)            سبطِ مصطـفی نـورِ عـینِ من

مـرو تا که چون گـل ببویـمت            بــیــا تـا غــم دل بـگــویـمـت

************* بند دوّم *************

می‌روی چو جان از برابرم (۲)            خـواهــرت بـمـیــرد بــرادرم

از این پس نشان از که جویمت            بــیــا تـا غــم دل بـگــویـمـت

**شعر از: صابر همدانی**

***************** خروج از کربلا*****************

در بــرابــر جــسـم شــاه دیـن            گفـت و اینچـنـین زینب حزین

که گـر رفـتـم و می گـذارمـت            حسین جان به حق می سپارمت

************* بند دوّم *************

با تـو آمـدم، من در این زمین            بی تو می روم، با دل غـمـین

اگـر زخـمِ تـن، مـی شـمـارت            حسین جان به حق می سپارمت

**شعر از: مجرد همدانی**

: امتیاز

پخش سبک                                  حضرت حر بن یزید ریاحی

حُـرِّ عـبدم، جـان نـثـارِ تو (۲)              آمـــدم مــن، در کــنــارِ تــو

زار و خسته‌ام حسین** دل شکسته‌ام حسین** ای حسین جان، ای حسین جان(۲)

---

************* بند دوّم *************

سَر به زیـرم، در برابـرت (۲)              بگـذر از من، جـانِ مـادرت

ای امیرِ عالمین** دِه پناهم ای حسین** ای حسین جان، ای حسین جان(۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

***************** قاسم بن الحسن*****************

قاســمـم ای، مـاه انــورم (۲)              خـفـتـه‌ای چـرا، در بـرابـرم؟

در زمـیـنِ کـربــلا ** قـسـمـتت شده عــزا ** قـاسمِ من، قـاسمِ من(۲)

************* بند دوّم *************

نـوگـلِ از، کـیـنه پـرپـرم (۲)              اربـاً اربــا، هـمـچـو اکــبـرم

ای نـگارِ مه لـقـا ** یـادگــار مجــتـــبـی ** قـاسـمِ من، قـاسـمِ من (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

**************** حضرت علی اصغر ***************

اصغرم ای، غـنچۀ حـرم (۲)              داغ تــو زد، بــر دلـــم آذرم

نــور دیــدۀ تـرم ** ای ذبــیـح اکــبــرم ** اصغـرمن، اصغـر من (۲)

************* بند دوّم *************

پَـر شکـسـته، ای کـبوترم (۲)              غـرقه در خـون، در برابـرم

چون به خیمه ­ات برم؟** نا شکفته پرپرم** اصغرمن، اصغر من (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

**************** حضرت علی اکبر ***************

اکـبرم ای، شبه مصطفی (۲)              ای پـیـمــبـر، دشـت کــربـلا

از جـفـای اشـقـیا ** گـشـته ای چـنـین چـرا ** ارباً اربا، ارباً اربا (۲)

************* بند دوّم *************

چون برم من، سمت خـیمه ها              پـاره پــاره، پــیــکـر تـو را

جا نشد به یک عـبا ** کرده دشـمنت تو را ** ارباً اربا، ارباً اربا (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

***************** حضرت عباس*****************

ای ابالفضل، میر لشکرم (۲)              خـفـته در خون، در بـرابـرم

خود بگو چسان برم** جسم تو سوی حرم** ای عزیزم، ای عزیزم(۲)

************* بند دوّم *************

از غـــم تــو، ای دلاورم (۲)              قــد کــمـانـم، یــار و یــاورم

شکر حق که مادرم** خـوانده ات برادرم** ای عزیزم، ای عزیزم(۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

***************** وداع سیدالشهدا*****************

ای حسین جان، ای برادرم(۲)              فـرصتی ده ، تا که بـنـگـرم

در وداع آخــرم ** یــادگـار کــوثــرم ** ای قــرارم، بـی قــرارم (۲)

************* بند دوّم *************

از غم تـو، بـین در آذرم (۲)               کـن تـــأمّــل، ســـایـــۀ ســر

کهـنـه جـامـه آورم ** من بـجـای مــادرم** ای قـرارم، بی قـرارم (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

: امتیاز

پخش سبک                                     حضرت قاسم بن الحسن

قـاسـم ای، گـلِ زهـرا، سلـیـلِ یـاسـین (۲)

چه کـنم دیگـر؟ به بـَرَم آخـر، تو شدی پرپر، زِ جفایِ گلچین (۲)

---

*********** بند دوّم ***********

بعد از تو، شدم تنها، به حالِ غـمگـین (۲)

ای مـهِ اَنـوَر، نوگـلِ اَحـمر، تو شدی پرپر، زِ جـفایِ گـلچین (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

**************** حضرت حر  ****************

حسین جان، بده رخصت به حر غمگین (۲)

که شـوم اکـنـون، به فـدای تـو، به مـنـای تـو، به دل آتـشـیـن (۲)

*********** بند دوّم ***********

خـادمـم، من از هـمّـت، به آل یـاسیـن (۲)

که در این هامون، به ندای تو، به رضای تو، بـشوم یار دین (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

************** حضرت علی اکبر ***************

اکــبــرم، گــل لــیـلا، شـبــیــه طـاهـا (۲)

که در این هامون، تو به خاک خون، ز جفای دون، شدی ارباً اربا (۲)

*********** بند دوّم ***********

بـنگـرم، چـسان بـابـا، مـیـان خـون‌هـا (۲)

چو شدی پرپر، پسرم اکبر، خاک غم بر سر، بی تو بر این دنیا (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

*************** حضرت عباس  ****************

عـبـاسم، ز جـا برخـیـز، امـیـر لشکـر (۲)

بنگر طفلان، همگی عطشان، ز غمت نالان، چه بسازد خواهر (۲)

*********** بند دوّم ***********

بعـد از تو، عـلـمـدارم، شـوم تـنهـاتـر (۲)

که در این میدان، ز غمت ای جان، بشکست الان، کمرم برادر (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

************** حضرت علی اصغر **************

اصغـرم، گـل پـرپـر، شدم خـونجگـر (۲)

چه کنم دیگر، چاره‌ای آخر، زخم این حنجر، چو نبـیند مـادر (۲)

*********** بند دوّم ***********

شیر خوارم، لالای اصغر، بخواب ای مهتر

نشوی دیگر، ز جـفا بی‌سر، غـنچۀ احـمر، چو با دفـن پـیکـر (۲)

**شعر از: ناصر زارعی**

************** فرزندان حضرت زینب*************

برادر، شدی تـنهـا، تو در این صحرا (۲)

غربتت آخر، می‌زند آذر، بـر دِل خـواهـر، که تـوئی بی‌یـاور(۲)

*********** بند دوّم ***********

شد پـرپـر، همه گل ها، عـزیـزِ زهـرا (۲)

هدیۀ خواهر، دو گلِ احمر، به دو چـشمِ تـر، دو سـلـیلِ حـیدر(۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

************** مصائب شب عاشورا*************

برادر؛ ز هجـرانت، شوم جان بر لب (۲)

چه کـنـد فـردا؟ بعـد تو جـانا، که شود تنهـا، به بیـابـان زیـنب(۲)

*********** بند دوّم ***********

همچون تو، عزیزانت، به ذکر یا رب (۲)

ز عطش دلخون، شده در هامون، به دل محزون، همه گریان امشب(۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

************* مصائب خروج از کربلا ************
برادر، در این هامون، شدی غرقه خون (۲)

به دو چشم تر، شده‌ام مضطر، ز بَرت دیگر، بـبرندم اکـنون (۲)

*********** بند دوّم ***********

خونجگر، منِ محزون، زِ جورِ گردون (۲)

بنگر طفلان، همگی گریان، زِ غمِ هجران، رخ شان شد نیلگون (۲)

**شعر از: مجرد همدانی**

: امتیاز

پخش سبک                                           محمد و عون بن عبدالله

الهـی کـن نـظـر بر حـال زینب            خـزان شـد گـلـشن آمـال زیـنـب

برای دین حـق عـون و مـحـمـد            به میدان می رود اطـفـال زینب

---

دل مــا شــد هـــوائــی            شــده وقــت جــدائــی

رســــد آوای زهـــــرا            بــیــا مــادر کـجــائـی

بــرای لالـه هـایت کـن دعــائـی

***********************

فــتــاده بــر دل زیـنـب شــراره            بریـزد از دو چـشـمانـش ستـاره

نظـاره میکـند با قـلب پـر خـون            که جـسم پاکـشان شد پـاره پـاره

نــوا آمـــد ز مـــیــدان            بـیا دائی حـسـین جان

بـگـیـر ایـن گـاه آخــر            سـر مــا را بـه دامـان

شـدیـم آخـر فــدای دیـن و قــرآن

***********************

دوبـاره سیـنـه ها مـاتـم سـرا شد            دوباره خـیـمه ها غرق عزا شد

کــنـار پـیـکـر عــون و مـحـمـد            دوبـاره محـشـر کـبـری بـپا شـد

یـکـی در دسـت سـقـا            یکی در دسـت مــولا

یـکـی آغـوش حـیــدر            یکـی آغــوش زهــرا

کـند این صحـنـه را زینب تـمـاشـا

***********************

بـرادر جـان فـدای گـریه هـایت            حسین گـریه نکن زینب فـدایت

اگرچه لاله هایم غرقه خون شد            فـدای تـار مــوی بـچــه هـایـت

شوم قـربـان سـرت را            عـــلـــی اکــبــرت را

بـیـا خـواهــر بـبـوسـد            گـلــوی اطــهــرت را

مـبـر بـا خـود دگـر انگـشـتـرت را

************** شعر از:  مهدی مددی **************

**************** حضرت علی اکبر ***************

شـتـابـان آمدم من سوی مـیـدان            که شاید زنده ات بینم علی جان

بـبـیـنـم بـار دیگـر چـشم بـازت            تکـلــم کـردنت، ای مـاه تـابـان

بـگــو یـکـبـار دیـگــر            قـسـم بر جـان حـیـدر

مــرا بــابـا صــدا کـن            تـو ای شـبــه پـیـمـبـر

تو رحمی کن به حالـم، یـاس پرپر

***********************

زجا خیز و ببـین قـلـبم شکـسته            دلـم از داغ تو در خـون نـشسته

توان رفـته ز پـاهـایم عـلی جان            نگر چون رشته صبرم گـسسته

بـــه روی زانـــوانـــم            و بــا حـــدّ تـــوانــــم

رســانــدم بـا مـشـقـت            کــنـارت ای جــوانــم

تن بـی جـانـم ای روح و روانـم

***********************

چـگـونــه اربـاً اربـایـت بـبـیـنـم            چسان گل بوسه از رویت بچینم

نـمـانـده جـای سـالـم در رخ تـو            شکـستـی قـامـتـم، ای نـازنـیـنـم

ببـین عـمـه عـلی جان            دوان آمـد بـه مـیـدان

دعــا کـن تـا زداغـت            مـبــادا او دهــد جـان

خودت خیز و ز میدانـش بگردان

***********************

عـلیّ اکبـر ای شـبـه پــیـمـبـــر!            توئی گشتی چنین خونین و پرپر؟

بگـو بابـا چه کـردنـد با تن تـو؟            چنین غرق به خونی، پور کوثر؟

امـیــدم، ای عــزیــزم            چـسان اشـکـی نریـزم

مــدد از کـه بگـیــرم؟            که از جــایـم بـخـیـزم

بود داغت عـلی جـان رستـخـیـزم

************** شعر از: ناصر زارعی **************

************* حضرت عباس علیه السلام *************

کـنـار عـلـقـمـه مـحـشر بـپـا شد            دو دسـتِ نـازنـیـنِ تـو جـدا شـد

شـنـیـدم مـن صـدایِ مــادرم را            همان لحظه که فرقِ تو دوتا شد

امــیــد ایـن ســپــاهــم            بـبـین بر اشک و آهـم

نــوایِ الــعـــطــش را            شـنـو از خـیـمـه‌گـاهـم

چه سان هجرِ تو دیدم؟ یا اباالفضل (۲)

***********************

حسین جان ای امیر جسم و جانم            نگـو دیگـر که در خـیـمه بـمانم

بده رخصت که از این قوم کافر            تـقـاص خـون یـاران را ستـانـم

به خیمه قحط آب است            دلـم از آن کـباب است

علی اصغر در آشوب            بـه دامـان ربـاب است

از این غم حال عبّاست خراب است

***********************

ز صوت یا اخـا ادرک اخـایـش            دل مـولا بـلـرزیـد از صـدایـش

شـتـابـان آمد و در عـلـقـمـه دیـد            نمانده چـیـزی از سـرو رسایش

به یک سو دست ساغر            عـلـم در سـوی دیـگـر

به کُنجی مشک، پـاره            عمودش خورده بر سر

برون از حد بُـوَد زخـمش به پیکـر

***********************

بـرادر جـان توئی دار و نـدارم            ز داغـت نـازنــیـنـم بـیــقــرارم

شکـستی پـشتم از داغت بـرادر            تــوانِ رفـتــنِ خــیــمــه نــدارم

ســـراپـــا درد و آهــم            تو بودی تکـیـه گـاهـم

چـسان جـسمت بـرادر            بـرم در خـیـمـه گـاهم

شـدم تـنـهـای تــنـهـا، بـی پـنــاهــم

***********************

درون خیمه گه غـوغا به پا شد            خـبر آمد عـمو جـان هم فـدا شد

خــدا را مـادر اصـغـر نـفـهـمـد            گـل امـیّـد او فـرقـش دو تـا شـد

حرم در پیچ وتاب است            دل خواهر کباب است

نـدای، وای عـمو جان            بــجــای آب آب اسـت

سکینه دل غمین، در اضطراب است

************** شعر از: ناصر زارعی **************

*************** حضرت علی اصغر***************

به خـیـمه این خـبر باغـم رسیده            ز کـین مشک عـمو گشته دریده

گرفـته زین خبـر مـاتـم سکـیـنه             ولی رنگ رباب یکـسر پـریـده

بـگـفــتـا او به اصـغـر             بخواب ای جـان مادر

گـــل امـــیـــد مــــا را             عــدو بــنــموده پـرپـر

دگر آهـنـگ غـارت رفـتـه در سـر

***********************

نگاهت ای علی جـان بـردل من            کـند کار دو صد شمـشیر دشمن

چه سازم  تا شوی یک لحظه آرام            نـیاید کاری از من غیـر شـیـون

دو چـشـم مـلـتـمس را            بـبـنـد ای یـاس زهـرا

کـه شـایــد در دل مـن            شود کم شور و غوغا

کـه شـرمنـده تـر از ایـنـم تو منـمـا

***********************

مـرو ای دلبـرم بـیـن  بیـقـرارم            خـدا دانـد که من طـاقـت نـدارم

پس از تو ای گــل نشکـفـته من            در این دنـیـا دگر کـاری نـدارم

دلم در خـون نـشـسـته            قـدم از غـم شـکـسـتـه

کــنـم مـن الـتــمـاسـت            بـمان ای یـاس خـسته

چه سـازم رشـتـه صـبـرم گـسـستـه

***********************

دعـا کردم کــمــی بـاران ببـارد            که شایـد اصغـرم طـاقـت بـیارد

ولی اینسان که اصغر بیقراراست            هـــوای دیـدن  مــحـسـن بـدارد

لب خشکت علـی جان            ترک بـردارد ایـنسان

کـه بـنــمـائـی تـلـظـی            چکـد خـون تـو از آن

دل صد پاره ام  را پس مسوزان

************** شعر از: ناصر زارعی **************

***************** شب عاشورا ******************

حسین جان ای همه دار وندارم            ز فــکـر دوری تـو بــیــقـــرارم

دعا کن، جان مـادر، ای بـرادر            که امشب، قبل هجران، جان سپارم

خـدا داند حـسیـن جان            نـدارم تـاب هــجــران

بـیـا ای جـان خـواهـر            دل و جــانـم مـلـرزان

که گشتم دل غمین و دل پریشان

***********************

الا ای خـواهـرم، ای نـور دیـده            کسی بـهــتــر ز پـیغـمـبر ندیـده

ولی او هم به سوی حق سفر کرد            که هرکس زین قفس آخر پریده

الا ای بـهــتـر از جان            دلـم ایـنـسان مسـوزان

ز قــبــل رفــتــنِ مــنِ            مشـو نـالان و گـریـان

بود تقـدیر حق گردم چو قـربان   

***********************

تـمـام کـودکان در پـیـچ و تابـند            همه عـطشان ز بهر جـرعه آبند

مـلائـک، انـبـیـا، هـم آل حـیـدر            از این حالات طـفلان دل کبابند

مـگــر نـبــود خــدایــا            مـسـلـمانـی در ایـنجـا

مــگــر آب فـــراتــش            نـبـوده مــهــر زهــرا

چرا عطشان شدند پس آل طاها

***********************

تــمــام کــربـلا را غــم گــرفتـه            دل زینب عـجـب مــاتــم گرفـتـه

عطش سخت است، ولی جان برادر            دلــم از چـیـز دیگـر، دم گـرفـته

رســد بـــوی جــدائـی            ز دشـت نــیــنـــوائــی

بـیـا ای جــان خـواهـر            مـکـن دیـگـر صـدائی

صبوری کن، دلت را کن خدائی

************** شعر از: ناصر زارعی **************

************ عصر عاشورا و شام غریبان*************

غـروب و کربلا ای وای زینب            سری از تن جدا ای وای زینب

یکی در آتش وآن یک به گودال            به زیر دست و پا ای وای زیینب

شده غـوغـای مـحـشر            بــرای دخـت کــوثــر

جـهـانـی مـاتــم و داغ            و تنـهـا دخـت حـیــدر

دلـش صد پــاره از داغ بــرادر

***********************

دوبـاره آتـش و سیـلی و کـیـنـه            دوبازه زخم بـازو ، زخـم سـینه

شـده کرب و بـلا  شهـر پـیـمبر            دوبـاره تـازه شـده داغ مـدیـنــه

دوبــاره ریــســمــانـی            به جـسم خـسته جانی

وز آن بــدتـر خــدایــا            بُــود زخـــم زبــانــی

تحـمـل کن تو زیـنب، میـتـوانی

***********************

رسد از قـتـگـلـه صوت حـزینی            نـوای جـانگـداز و دل غـمـیـنی

گـمانـم از جـنـان زهـرا رسـیـده            دعـا کـن مـادرت آنجـا نـبـیــنی

بـه پـیـش چـشـم مـادر            بـریـدنـد از قـفــا سـر

مــیـــا جـــان بـــرادر            نـبـیـنـی تا که خواهـر

نــدارد جــای سالم او به پـیکـر

***********************

شده دامـان طـفـلـی پُـر شـراره            ربـاب از داغ اصـغـر بیـقـراره

درون خـــیــمـۀ آتـش گـرفــتــه            امـامی مـــانــده و یــاور نـداره

رخ نــیــلــی خــدایـــا            هـــراسـان آل  طــاهـا

تـنـی زیــرِ سُــمِ اسـب            سـری بـر نـیــزه بـالا

چسان طاقت بیارد  دخت زهرا

************** شعر از: ناصر زارعی **************

*********** خروج کاروان اهل بیت از کربلا ************

من و رفتن از این خاک ای برادر            من و این چشم نمناک ای برادر

مرا بر نـاقـۀ عــریـان نـشانـدند            تو را بر خاک و خاشاک ای برادر

خــدا حـافــظ امــیــرم            امــیــر بــی نـظــیــرم

دعـا کـن حــاجـتــم را            کــنــار تـو بــگــیـــرم

که شـایــد بر مــزار تو بـمـیـرم

***********************

خـــداحـافــظ ســر از تن بریـده            دگـر وقـت وداع مـن رسـیــــده

به من حق میدهی بی تاب باشم            کسی چون من چنین داغی ندیده

خــداحــافــظ نــگــارم            بـبـیــن ابــر بــهـــارم

تـو را ای پـاره پـیکـر            به زهــرا می سـپـارم

دگــر من طـاقـت دیــدن نــدارم

***********************

شکـسـته داغ تو بـال و پـرم را            بـبـیـن خــیــره نــگـاه آخـرم را

خودم از قـتـلـگـاهت ای بـرادر            شـنــیــدم نـالـه هـای مــادرم را

ببـین ای بـی قــریــنـه            که مــادر از مـدیـنــه

رســیــده در کــنـارت            بـــه آوای حــزیــنـــه

کـنــار تو زنــد بر روی سـیـنـه

***********************

خــدایــا مـی شـود سـاقـی بـیـاید            به سوی خواهرش دیـده گـشـاید

بگـو از علـقـمه برخـیـزد از جا            مرا در این سـفـر راهی نـمـایـد

بـگـو ای قـرص ماهـم            هـمـیـشـه تـکـیـه گاهم

به دسـتــان تـو مــانـده            بــرادر جـان نـگــاهـم

دعایم کن که بی تو بی پناهم

************** شعر از: مجتبی شکریان **************

**************** دفن شهدای کربلا ****************

به روی خاک صحرا مانده تنها            شـهـیـدان حـسـیـنی بی کـفـن ها

ولــی آخـر کــســی بایـد بـیـایــد            بــرای دفــن این پــاره بــدن هـا

همه دلها غـمـین است            کسی روی زمین است

کـه نـشــنـاسـنـد او را            کدامـین نـازنـین است

فـقـط این کار زین العابدین است

***********************

تمام آسمان پر شور و شین است            پر از نـاله تـمام عـالـمـین است

بیــائـیــد این تن افــتـاده تــنـهــا            تن صد چاک بابایم حسین است

بـبـیـن بال و پـرش را            تــمــام پــیــکــرش را

خودم دیــدم به کــوفـه            به روی نی سـرش را

نـمـی بـیـنـم چــرا انـگـشـتـرش را

***********************

دل دریا حریف اشک من نیست            ببین یک جای سالم در بدن نیست

بگو با پــیـکــرت بابا چه سازم            برای تو پدر جان یک کفن نیست

بـه قــربــان صــدایـت            فـــــدای ربـــنـــایــت

بـگــو بـابـا چـگــونــه            نـمـایـم جـا بـه جـایـت

که خون جاری شده از دست و پایت

***********************

کسی غیراز تودراحساس من نیست            کسی غیراز توخیرالناس من نیست

عـزیـز من چرا در قـتـلـگــاهت            کـنـار تو عمو عبـاس من نیست

بــگــویـــم بــا دل زار            کـجـایـی ای عـلــمـدار

بــیــا و جــســم پـــاک            بــرادر را تــو بــردار

که بعد از تو گره افتاده در کار

************** شعر از: مجتبی شکریان **************

************** ورود اهل بیت به کوفه **************

دوبــاره اشـکـم از دیـده چکـیده            بــــرای کـــاروانـــی داغ دیـــده

مگـو با من چرا بی تـاب هـستم            که زینب تـازه در کـوفـه رسیده

هـمـه بـا ذکــر یـا رب            هـمه با جـان بـر لـب

ولی این شـهـر کـوفـه            شـده تـسـخـیـر زیـنب

به خطبه روزشان را می کند شب

***********************

صدایی زد که کوفه گشت خاموش            به نطق حیدری اش می دهد گوش

که ای کوفه چه کردی با دل من            نمی گردد ستـم هایت فـرامـوش

گـرفـتــی یــار مـــا را            همه غـمـخـوار مـا را

به روی نـی نـشـانـدی            ســـر دلـــدار مــــا را

تو کوفه سخت کردی کار ما را

***********************

برادر مانـده بغـضی در گـلـویم            بـیـا تا دق نـکـردم بـا تو گـویـم

نـمی شد بــاورم روزی بـبـیـنـم            سرت را روی نی در روبه رویم

چــرا بـا بــی قــراری            کـنـی نـیــزه ســواری

شــدی خـاکـی بــرادر            مـگـر خـواهـر نداری

که شوید روی تو با آه وزاری

***********************

مسوزان قـلب زار خواهـرت را            بـیـا بـگــشـا لـبـان اطـهــرت را

اگر با من نمی گـویی تو حـرفی            بــده آخــر جـواب دخــتــرت را

ببین در اضطراب است            ببین چشمش پر آب است

تو را از من بـخواهــد            بـه دنـبال جـواب اسـت

سرش بر روی دامان رباب است

************** شعر از: مجتبی شکریان **************

: امتیاز

پخش سبک                                 حُر بن یزید ریاحی

دل تـو را مـن اگـر شـکـسـتـم            بـیـامــدم بـر، تـو ره بـبــسـتـم

کـنـون پـنـاهـنـده بر تو هـستم            بیا و بگذر؛ ز من حسین جان

---

************* بند دوّم *************

بـه ســوز ســیــنــۀ مــادر تـو            به اشک چـشـمان خـواهـر تو

بـه حـق اطـفـال مـضـطـر تـو            بیا و بگذر؛ ز من حسین جان

************** فرزندان عبدالله بن جعفر**************

دو برگ نو رس دو ماه تابـان            بـه امـر مـادر، در آن بـیابـان

کفن به تن بهـر جنگ عـدوان            شدند عرضه، به شاه عطشان

************* بند دوّم *************

امـام بـر حـق، حـسـیـن زهـرا            داد اذن مـیدان بر این دو دریا

مــادر بـه خـیــمـه دارد تـمـنّـا            کـنـد قـبـول از، بـرای مـیـدان

***************** قاسم بن الحسن*****************

بـهـار عـمـر تو گـشـتـه خـزان            بـه خون نشستی در این بیابان

به خاک میدان؛ چو دُر غلطان            ز نــاکــســان قــاسـم جــوانــم

************* بند دوّم *************

عـروس مـرگـت، به ناگهـانی            گرفت و در بر، به نـوجـوانی

نـشـد نـصیـبِ، تـو کـامـرانـی            در ایـن جـهـان قــاسـم جـوانـم

**************** حضرت علی اکبر ***************

سـتــارۀ روشـنــم عـلـی جــان            شـکـوفـۀ گـلـشـنـم عـلـی جـان

غمین ز داغت، منم علی جان            در این بیابان، ز جور عدوان

************* بند دوّم *************

به خاک و خون با جمال گلگون            بـرابـر من، چـو دُرّ مـکـنـون

فـتـاده ­ای چـون به لُجّـۀ خـون            ز کـیـنـۀ دشـمـنـم عـلـی جـان

*********** زبانحال طفلان با حضرت عباس***********

ز سوز لب تشنگی عـمو جان            فـتـاده نـالـه به جـمـع طـفـلان

چکـد سرشکـم، ز ابر مـژگان            به چهـرۀ چـون گـلابـم امشب

************* بند دوّم *************

تـوئـی کـه خـضر ره حـیـاتـی            به تـشـنـگـان مـلـجـاء نـجـاتی

به خـیـمه گه کـن، تو الـتـفـاتی            که از عطش دل کـبـابم امشب

*************** حضرت علی اصغر***************

به روی دستم چرا عـلی جـان            به خواب رفتی، ز تیر عدوان

لبن به کامت، ز نـوک پـیکـان            عجب چه آن بی حـیا چـشانـده

************* بند دوّم *************

خـدنگ کـین بوسه بر گـلویت            اگـر زد از دست این عـدویت

نظر کنم چون، علی به رویت            مرا به هجـر و غـمت نـشانـده

***************** شب عاشورا ******************

شـب وداع حــسـیـن و یــاران            درون خـیـمـه، گـروه طـفـلان

رسد به کـیـوان، صدای قـرآن             به گوش هستی، ز جمع یاران

************* بند دوّم *************

زنـان مـحـزون، بـه دیــدۀ تـر            عـزیـز زهـرا؛ کـنار خـواهـر

ز دل کشد آه، به حال مضطر            بـه فـکـر فـردای آن یـتـیـمـان

************ وداع حضرت زینب با برادر*************

مرو به میدان؛ اخا حسین جان            مکـن مرا زار و دل پـریـشان

پس از تو جانا؛ در این بیابان            دهـم تـسلی، چگـونه طـفـلان؟

************* بند دوّم *************

مـرا وصیـت، نــمـوده زهــرا            دهـم تو را پـیـرهـن در ایـنجـا

دمـی تـحــمـل، نـمـا تـو جـانـا            که جانِ خواهر، تو را به قربان

*********** زبانحال حضرت زینب با برادر************

عــزیــز بـا جــان بـرابـر مـن            شهـیـد عـطـشـان؛ بـرادر مـن

فـتاده بر خاک چو در بر مـن            به جـسم بی سر، نظـر نـمـودم

************* بند دوّم *************

غــم فـراقـت، بـه دل کـشـیـدم            ز بـعـد داغـت، چـهـا که دیـدم

ز داغ هجـران؛ نگـر خـمـیـدم            ز خـاک کویت؛ سـفـر نـمـودم

************** فرزندان مسلم بن عقیل**************

دو طفل بی کس، ز مسلم زار            به دست حارث، شده گـرفـتار

ز ظـلـم آن خـصـم آل اطـهـار            گـفـتند او را، به چـشم گـریان

************* بند دوّم *************

ای دشمن دون، رحمی به ما کن            یتیم و زاریم، خوف از خدا کن

بـابـا نـداریـم؛ مـا را رهـا کـن            مکُش تو ما را، در این بیابان

: امتیاز

 پخش سبک                                    حضرت علی اکبر

عـــلــیِّ اکــــبـــرِ مــــن            تــو مــاهِ انــورِ مـن (۲)

گل احمر، شدی پرپر، به من بنگر، دراین صحرایِ پر غـم

---

زنـد آذر، به دل آخـر، غـمـت دیـگـر، بـه انـدوهِ دمـادم (۲)

************** بند دوّم **************

عــــزیـــزِ جــانِ بـــابــا            شـدی تـو اربـا ًاربـا (۲)

پس از تو چون، کنم اکنون؟ در این هامون، به آه و رنج و ماتم

زِ جور دون، شدم محزون، به غم مقرون، که من داغ تو دیدم (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

*********** حضرت علی اصغر *************

گـلم در پـیچ و تاب است            به دامانِ رُباب است (۲)

مَـهِ اَنـور، گـلِ پـرپـر، عـلـی اصغـر، کـنـد بـر مـن نـظـاره

دگر مادر، به چشمِ تر، شده مضطر، به قلبِ پر شراره (۲)

************** بند دوّم **************

مگر عـطشانِ آب است؟           که اینسان دل کباب است (۲)

زِ گـهـواره، دگـر بـاره، چـو مَـه پـاره، بـه مـن دارد اشـاره

بیا خواهـر، دمی بنگـر، ببـین اصغـر، ندارد راهِ چاره (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

************* حضرت عباس **************

بـــرادر جـــان بـــرادر            گــل زهــرای اطـهــر(۲)

دمی بـنگـر؛ عـطش دیگـر، زده آذر، چنین بر قـلب طفـلان

شوم مضطر، که چون اصغر، شود پرپر؛ بده اذنم به میدان

************** بند دوّم **************

الا ســردار لــشـــگـــر            چرا بـشکـسـته ­ای سـر(۲)

شدی اینسان، به خون غلتان، در این میدان؛ فدای دین و قرآن

چکد باران، ز هر مژگان، شدی قربان، شکستی پشتم ای جان

**شعر از: ناصر زارعی**

************** بند سوّم **************

توئی مولا، کرم فـرما، در این صحـرا، ندارم صبر و تـابی

"منم سقا، شـود آیـا؟ از این دریـا،"رسـانم خـیـمـه آبـی (۲)

************** بند چهارم **************

ببین طفلان، همه عطشان، ز غم گریان، کن از احسان ثوابی

"گل احمر، علی اصغـر، شود پرپر،"برای جرعه آبی (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

************* شب عاشورا ***************

تــمــامِ هــسـت زیــنـب            روی از دست زینب (۲)

برادر جـان، غـم هجـران، زده اینـسان، به قـلب من شراره

پس از تو چون؟ کنم اکنون، در این هامون، ندارم راهِ چاره (۲)

************** بند دوّم **************

الا ای خــــواهـــر مـــن            تو ای همسنگـرِ من (۲)

تـنـم فـردا، فـتـد جـانـا، در این صحـرا، تو بـنـمایـی نـظـاره

سرم بر نِی، تو هم از پِی، کنی ره طِی، به رنجِ بی‌شماره (۲)

**شعر از: محمد رنگچیان**

************** شام غریبان ***************

تـــو ای ســالار زیــنـب            بـبـین دلـدار زیـنـب (۲)

به طفلانت، عزیزانت، یـتـیـمانت، در این صحـرای پر غـم

گـل حــیـدر، شـدی پـرپـر، زنـد آذر، غـمـت بـر دل دمــادم

************** بند دوّم **************

شدی لب تـشـنـه قـربـان            به راه دیـن و قـرآن (۲)

دگـر زیـنب، رود امـشب، بود بـر لـب، حـسیـنم وا حـسیـنم

دمی بنگـر،  تو بر خواهـر، ز چشم تر، بریـزد اشک مـاتم

**شعر از: مجرد همدانی**

: امتیاز

غـدیر عـید ستم دیده گان دوران‌هاست            به حق رسیدن حق‌دار و مزد انسان‌هاست

غـدیر عرش خـدا در دل بیـابان‌هاست            قسم به صبح که روشن‌ترینِ پیمان‌هاست

---

غدیر ختم به خیری دین و اسلام است

بدون بـاورش اسلام بی‌سرانجـام است

غـدیـر آمـده تـا ایـنـکـه راه گـم نـشـود            از آسـمان شـرف نـقـش مـاه گـم نشود

پس از رسول خـدا تکـیه‌گاه گـم نـشود            و تا قـیـامت حـق راه و چـاه گـم نشود

غدیر مرز حـیات نـفاق و ایـمان است

غـدیـر مـاه تـریـن اتـفـاق دوران است

غــدیـر آمـده تـا پـایـه‌هـای دیـن بـاشـد            صـراط روشن دل‌های مـؤمـنـین باشد

کلام قـاطع وحی است و بالیـقـین باشد            رسالـت نـبـوی مقـصـدش هـمـین باشد

بـگــو نــبــی خـــداونــد بـا دلـی آگــاه

بـگـو بـرای هـمـیـشـه عــلـی ولـی الله

فروغ چـشم جهان است روشنای علی            دمی نـفـس نـکـشـیـدیـم بی‌ولای عـلـی

چـکـامه‌ای نـسـرودیم جـز برای عـلی            بمیرد آن دل اگر نیست خاک پای علی

نوشـته بر دل من با حـروف لـم یـزلی

«علی امام من است و منم غلام علی»

اذان بدون عـلی از اساس مردود است            نـمـاز دشـمـن حـیـدر گـنـاه آلـود است

عبادتی که عـلی را نداشت نابود است            بگو به منکر او در مسیر نمرود است

ضلالت است نمازی که بی‌علی برپاست

عبادت است علی یا علی که بر لب ماست

جهان جهان شده از فیض نور همسر او            نوشـته‌انـد حـیـا را ز حجـب دخـتـر او

منـور است زمین از حضور قـنـبر او            هـراس مـرگ نـدارد حـیات نـوکـر او

"رواق منظر چـشم من آشیانۀ اوست"

بگو به کعبه که این عشق خانه، خانۀ اوست

خـدا غـزل نـسـروده مگـر برای عـلی            سخن نگـفته مگر اینکه با صدای علی

چه سینه‌چاک شده کعبه در هوای علی            به روی شانـۀ احـمد نـشـسته پای علی

فـقـط ولایت حـیـدر کـمـال دین گـردید

علی امـیـر سـرافـراز مـؤمنـین گـردید

کسی که یک نفـسش را ثواب دنیا بود            کسی که هـم نفـس بی‌قـرار زهـرا بود

کسی که روشنی جان و نفس طاها بود            عـلی امـیـر جهـان مـقـتـدا و مـولا بود

چو ذولفقار که خم گشته از جلال علی

مگـر بخـواب بـبـیـند کسی زوال عـلی

خـدای خـالـق مـنـان عـلـی عـلی گـوید            به صفحه صفحۀ قرآن علی علی گوید

نـبـی زمانـۀ بـحـران عـلی عـلی گـوید            حـسین در دل میـدان عـلی عـلی گـوید

قسم به کعبه علی سرپناه عرش خداست

و شانه‌های نجف تکیه‌گاه عرش خداست

قسم به لقمۀ پاکی که ارثم از پدر است            نجف همیشه برایم ز قبله قبله تر است

جهان بـدون نجف آسمان بی‌قـمر است            دلم ز دشمن حیدر همیشه بر حذر است

اگر چه نام عـلـی روح بر تنم داده‌ست

"فَـمن یَمُت یَرَنی"شوق رفـتنم داده‌ست

: امتیاز

بر زلف یار تا که گره خورد کار ما            ما را خـریـد احـمـد عـالـی تـبـار مـا

پس رفت بر جهاز شـتر شهـریار ما            سـنـجـیـد بـا ولایت حـیـدر عـیـار ما

---

ذی الحجه شد به یُمن ولایت بهار ما

می‌گفت مصطفی سخن از جانب خداست            بعد از من این علی به جهان شاه و مقتداست

هرکس جدا شود ز علی از خدا جداست            هان! گوش کن کلام محمد چه آشناست

یـادآوری عـهــد الـسـت و قــرار مـا

در گـفـتـن پـیـام خـدا اهـتــمــام کـرد            پس پیروی ز غیر علی را حرام کرد

تا روز حشر بر همه حجت تمام کرد            عـالـم به احـتـرام مـحـمـد قـیـام کـرد

راضی شد از حبیب خودش کردگار ما

دست خـدا و بـانی ایـجـاد، مـرتـضی            بـر انـبـیا مـربی و اسـتـاد، مـرتضی

تنها خـوشی این دل ناشـاد، مرتضی            چون وعدۀ «یمت یرنی» داد مرتضی

با شوق مـرگ می‌گـذرد روزگـار ما

آن سروری که یکّـه یل کـارزار بود            هرشب برای جمع یتـیـمان قرار بود

لطفش به جن و انس و ملک بی‌شمار بود            نعلین شاه هر دو جهان وصله‌دار بود

عـالـم فـدای وصـلـۀ نـعـلـیـن یـار ما

از صحن او که هم دل و هم اختیار برد            زائر برای سرمۀ چشـمش غـبار برد

با یک امـیـد آمـده بـود و هـزار بـرد            هـر کس ز خـانـۀ پـدری یادگـار برد

انـگـشـتـری "دُر نـجـف" یـادگـار ما

ریـزه خــوران اشــرف اولاد آدمـیـم            هرجا رویم تحت عـنایـات پـرچـمـیم

مدیـون روضه‌ایم، اگر شـاد با غـمیم            بعـد از غـدیـر چـشم به راه محـرمیم

گـریـه بـرای خـون خـدا اعـتـبـار مـا

روح عـبـادت از تن کـعـبه جـدا شده            رفته حسین و سعی و صفا بی‌صفا شده

خـون خـدا مـسـافـر دشـت بــلا شـده            بـا اهـل بیت راهـی کـرب وبـلا شده

برده ست فکر غـارت خـیمه قرار ما

: امتیاز

خـبر آورد جـبـریل امـیـن از عـالم بالا            بمان ای رحمت اللعالمین در قلب این صحرا

بگو من کنت مولا هر که دارد عشق پیغمبر            برایش مرتضی باشد امام و سرور و مولا

---

علی بن ابیطالب، عزیز حضرت زهرا            پس از تو حجت الله است در عالم به امر ما

تمام انبیا و اوصیا و اولیا از خلقت آدم            همه صف بسته‌اند از اشتیاق حضرت لیلا

همه خوبان عـالم بی‌قـرار لحـظۀ بیعت            برای بـوسه بر دست عـلی عـالی اعـلا

ملائک جمله مشغولند در عرش برین حق            به ذکر یا علی مولا علی مولا علی مولا

کمال دین و نعمت منجلی شد در غدیر خم            امامت را سپرد آن دم به حیدر، حضرت طاها

مصابیح الدجی، نور الهدی، ذریۀ عصمت            به زیر پای او هفت آسمان شد قطره از دریا

ملائک صف کشیدند از غدیر عشق تا افلاک            به گرد دست مولا در طواف و مُحرم و شیدا

چکید از نور پاک پنج تن یک قطره بر عالم            و زآن ذرّه سرشته روح و جان شیعیانش را

غدیر خم بود تبریک گو بر حضرت مهدی

بخواه از حق ظهورش را که باشد رسم هم عهدی

خدا در خلقتش فرموده بسم ربک الحیدر            وجودش منجلی گشته ز نوری خالص و اطهر

علی تـفـسیر ناب آیـه‌های سـورۀ انسان            زلال عصمت و ایمان، انیس سورۀ کوثر

سپس فرمود اکمل دینکم یا احمد محمود            پس از تو مرتضی فرمانده است و هادی و رهبر

بگو پیغمبر خاتم به این امت که تا محشر            خدا یاری کند هرکس که مولا را شود یاور

ز سمت قدسیان کبریا می‌بارد این نجوا            یدالله است این دستی که بالا برد پیغمبر

اولی الامر است و برهان و امام اولین حیدر            صراط المستقیم است او امیرالمومنین حیدر

ولی الله، عبدالله، سیف الله و باب العـلم            وصی مصطفی و بوتراب و فاتح خیبر

علی اعظم، علی اکرم، علی اول، علی آخر            عزیز جان پیغمبر، امام المتـقـین حیدر

علی افضل‌ترین عابد، علی قاضی، علی داور            علی میزان ایمان و عمل در وادی محشر

غدیر خم بود تبریک گو بر حضرت مهدی

بخواه از حق ظهورش را که باشد رسم هم عهدی

: امتیاز

حال و هـوایت را به سـر دارم حـسابی            آقـا هــوای یـک سـفــر دارم حـســابـی
مـولا دلـم تـنـگ نـجـف شـد آخـر شـب            شاهد بخـواهـی چـشـم تر دارم حـسابی

---

من واقـفـم تو خـوبـی امـا من هـمـیـشه            آقــا بــرایـت دردســر دارم حــســابــی
گـفـتـم اگـر روزی شـود روزی بـیـایـم            درد و دلـی وقـت سـحـر دارم حـسـابی
وقـت تـشـرف در حـرم با بـوسـه‌هـایـم            تا مـی‌تـوانـم خـوشـه بـردارم حـسـابـی

هرگز چنین انگـور خوش نقـشی ندیدم
چشمک زد و من هم بدون وقـفه چـیدم

وقتی شراب تو از این انگور ناب است            من می‌خورم دیگر چه جای اجتناب است
من اهـل تعارف هـستم اما با تو هرگز            تعارف بزن وقتی سر سفره شراب است
یک کـوله پـر کـردم از آهـم از گـنـاهم            وقتی شنیدم بخـشش تو بی‌حـساب است
تـو لافـتـی ای حـضـرت مـولی‌الموالی            یک جذبه از چشمان تو این انقلاب است
ما نان خـور این خـانه‌ایم و خـانواده‌ات            جانم عـلی گـفـتن برایم نان و آب است
آقا دعـای فـاطـمـه پـشـت سـر تـوسـت            آن فاطمه که هر دعایش مستجاب است

مـا رعـیـت زهـرا، مـسـلـمان غـدیـریم
یـعـنـی مـسـلـمان عـلـی جـانِ غـدیـریـم

دست تو داده خـلـقت هر دو جـهـان را            کون و مکان و هستی و حتی زمان را
دنیا نـدیـده بـهـتـر از نـام عـلـی، خوب            بـا نــام تــو کـرده مــزّیـن رب اذان را
تـکـیـه بـه دیــوار تـو دادم زیـر سـایـه            از من نـگـیرد رب من این سـایـبان را
ما را نجـف مهـمان بفـرما روز عـیدی            از ما گرفـته دوری‌ات تاب و تـوان را
ما هر کجا نام تو را خوانیدم علی جان            شیرین‌تر از شهـد عـسل کرده دهان را

اهـل عــلـی آبــادم، آبــادم عــلـی جـان
از کودکی دل را به تو دادم عـلی جـان

: امتیاز

بـا نــام بــلـنــد او نـوشــتـیـم            از زلـفِ کـمـنـد او نـوشـتـیم

تـلـخـیم ولی شـکـر فـروشیم            تـا از لـبِ قـنـد او نـوشـتـیـم

---

از اَشـهــدُ اَنَّ عـشــق مــولا            یعـنی به پـسـنـد او نـوشـتـیم

آزاد شــدیـــم از دو دنـــیـــا            خود را که به بند او نوشتـیم

ما را به لب نجـف نـوشـتـند
ما را رطب نـجـف نوشـتـند

ای تـاکـترین سـبـویِ مـستی            ای پاکـترین وضوی مـستـی

ما مرد شراب عـشق هستـیم            ای جـانـم از آبـروی مـسـتی

سـاقـی چـه کـنـیم آتـشـیـنـیـم            مُــردیـم در آرزوی مـسـتـی

برخـیز که تر کـنـیـم امـشب            از نامِ عـلـی گـلـوی مـسـتی

بـا نــاد عــلـی بــزن نـوایـی
بـسـم الله اگر حـریـف مـایی

از کـوثـر عشق آب خوردیم            از جام عـلی شراب خوردیم

انـگـور ضـریـحِ نـقره کوبیم            عمریست که نابِ ناب خوردیم

از شَـعـشـعـۀ حضور گرمیم            تـا پـرتــو آفـتــاب خـوردیـم

سـوگـنـد نـمـی‌رویـم جــایـی            مـا نـان ابــوتـراب خـوردیـم

دلــدادۀ بــی اراده هــسـتــیـم
یعـنی که حـلال‌زاده هـستـیم

بر روی جهاز، ناگهان گفت            در حـلـقۀ جمع حاجیان گفت

فـریـادِ عـلی عـلـیش پـیـچـید            بالاتـر از اوج آسـمـان گـفت

دیروز به دوش او عـلی بود            امروز عـلی علی بجان گفت

شد محضرِ مرتضی شرفـیاب            جبریل؛ چنین نفس‌زنان گفت

ای مـیـر وزیـری‌ات مبارک
امـروز امـیـری‌ات مـبـارک

آورد اگــر خـــدا عـــلــی را            تـا گـم نـکـنـیـم مـا عـلـی را

رو کـرد بــرای آفــریــنــش            یک جلوۀ مرتـضی عـلی را

حق داشت نـبـی کسی نبـیـند            او دیده که را؟ که را؟ علی را

حک کرد پیمبر از همان روز            بر خـاتـمِ خـویش یا عـلی را

تا کـعـبـۀ مـؤمـنـیـن نـمی‌شد
این دین بـزرگ دین نـمی‌شد

ای وای اگــر قــدم بـکــوبـد            با تـیـغِ دو دَم  دو دَم بـکـوبد

او یک تـنـه صد سـپـاه را با            یک جـذبـۀ خود بـهـم بکـوبد

زینب خود مرتضی است وقتی            فــریـاد سـرِ ســتــم بـکــوبـد

از حضرت حیدر است ارثش            عــبــاس اگـر عـلـم بـکـوبـد

تا تیغ خود از غلاف برداشت
صد بار زمین شکاف برداشت

گـیـرم کـه خـیـال خــام دارد            این خـصـم هـمیشه دام دارد

گیرم که همیشه کینه توز است            یــا نـــقــشــۀ انــتــقــام دارد

ما شیـعـۀ مـرتـضی شـدیم و            این سـیـره چـنـین پیام دارد:

ما را چه غم از هزار دشمن            ایـــرانِ عـــلــی؛ امــام دارد

مـا فــاتــح قــلــۀ جـهــانــیـم
ما لشکـر صاحـب الـزمانـیم

آئین عـلی همیشه جاری‌ست            آئـیـنه‌ای از شکوهِ باری‌ست

آئـیـن عــلـی‌ست رادمــردی            دور از ستم و سیاه کاری‌ست

آئـیـن عـلـی‌ست دسـتـگـیری            آئین علی گذشت و یاری‌ست

آئـیـن عــلـی عــلـی بـســازد            در راه حـسین سربداری‌ست

من را بـبـریـد سـرزمـیـنـش
بـاشـد بـرسـم به اربـعـیـنـش

: امتیاز

زمین لبخند زد صد شاخه گل از خار بالا رفت            کنار برکه وقتی از بلندی یار بالا رفت

خودش را باخت خورشید از خجالت آب شد وقتی            علی با نور فوق العاده و سرشار بالا رفت

---

جهازِ خوش سرانجام شترها منبرش می‌شد            وقار آورده! با زیـباییِ بسـیار بالا رفت

به دستش آیۀ «ألیوم أکملتُ لکُم» گل داد            عیار شیعه از آن روز در بازار بالا رفت

چنان ماهی که حتی منکرش طاقت نیاورد و            برای دیدنش رندانه از دیـوار بالا رفت

پر از«مَن کُنت»مولا شد تمام دشت و سمت کوه            نـوای تهـنـیت یا حـیدر کـرار بالا رفت

یقین دارم نبی خود جانشینش را معمّم کرد            گمانم از همانجا حرمت دستار بالا رفت

الهی بشکند دستی که دل‌دل کرد و با کینه            برای بیعتِ با او کمی دشوار بالا رفت!

: امتیاز

کامِ خود را در نجف، پُر از گهر باید نمود            با علی گفتن، جهانی پُر شکر باید نمود

با ولایِ حـضرت حـیدر امیـرالمومنین            سینه را بر آتش نفـرت سـپر باید نمود

---

تا بماند پرچـمش افـراشته در نُه فـلک            مثلِ عـلامه امـیـنـی‌ها خـطر باید نمـود

خواندنِ نهج البلاغه عینِ قرآن واجب است            بر کلامِ نـاطـقِ قـرآن نـظر بـاید نـمود

هرکجا که خدشه‌ای وارد شود بر شیعیان            جامۀ رزمِ شجـاعـت را بـبَـر باید نمود

مرگ بر تکفیری و بر داعش و بر ناصبی            دشـمنِ شـیـر خـدا را دربـدر باید نمود

در غدیر خم طلب کن از خدا روزِ فرج            با دعـا شـامِ تبـاهی را سحـر باید نمود

ذوالفقار حیدری امروز دست مهدی‌است            خصم را با ذوالفقارش در شرر باید نمود

: امتیاز

دلخـوشم با روزهای رفـته و طوفـانی‌ام            قصـه‌هـا دارد نـگـاهِ ابـری و بـارانـی‌ام

در خودم این روزها غرقم چنان گرداب‌ها            در خودم این روزها سرگرمِ سرگردانی‌ام

---

من عـقـابِ تیـز چـنگـالـم مـیانِ آسـمـان            کِی توانی ای فلک با طوطیان گردانی‌ام؟!

خاکم اما اشک، من را سخت ارزش داده است            من سـفـالی قـیمـتی از دورۀ اشـکـانی‌ام

تختِ جمشیدم برای خود شکوهی داشتم            باز هـم دارم تـمـاشـا با هـمه ویـرانـی‌ام

مثلِ شیـری در قـفـس افـتاده‌ام اما هنوز            خوب از یـادم نرفـته عـادتِ سـلـطانی‌ام

ناگهان ای دشمنِ من می‌شوی با من رفیق            آن زمان که روی سنگِ قبرها می‌خوانی‌ام

مَرد می‌فهـمد؛ اگر مردانه احسـاسم کند            نقـلِ دردی کهـنه را از گـریۀ پـنهـانی‌ام

(مَرد اهلِ گریه کردن نیست) حرفی باطل است            من همانم که سرِ این حرفـتان قـربانی‌ام

روضه‌خوان از گریه‌های چاه و نخلستان بخوان            روضه‌خوان از او بخوان در لحظۀ پایانی‌ام

نیست مردی در جهان از شاهِ مردان مَردتر            خوش به حالم گر چو او در خلوتم بارانی‌ام

در میانِ زورخانه مرشد از حیدر که خواند            ناگهان دیدم که می‌چرخم! پُر از حیرانی‌ام

مولوی‌ها را بگو ای شمس مولانا یکی‌ست            دف مَزَن صوفی که من خود عارفِ رَبّانی‌ام

در طوافِ کعـبه مستِ دورِ حیدر گَشتنم            در نمازم روز و شب سرمستِ حیدرخوانی‌ام

من دلم پَر می‌کِشد گاهی به ایوانِ نجف            بیشتر آن لحـظه که در سجدۀ طولانی‌ام

بی‌عـلی حتی اگر غرقِ عبادت هَم شَوم            شک ندارم که خدا را غـرقِ نافرمانی‌ام

یاعـلـی و یاعـلـی و یـا عـلـی و یـا عـلی            ای‌که نامت خوشترین رمزِ جنونِ آنی‌ام

یاعـلی گـفـتن کجا و با عـلـی بودن کجا            کاش می‌شد که ببینم نزدِ خود می‌خوانی‌ام

جان گرفتم یا علی جان! با علی جان گُفتنم            پس به فـریادم برس در بسترِ بی‌جانی‌ام

ای پـنـاهِ من زمـانِ بـی‌پـنـاهـی‌هـای من            ای سر و سامانِ من در بی‌سر و سامانی‌ام

ای که دسـتـم را گـرفـتی بـارها آرام تـا            از درونِ چــاه بــیـنِ راه بــرگـردانـی‌ام

با بدی‌هایم قبولم کردی و نا ممکن است            این که من روزی ببینم از خودت می‌رانی‌ام

گَر ز پیشِ خود برانی چون سگ از مسجد مرا            باز می‌بیـنی که در کـویَت پیِ دربانی‌ام

شیخ و زاهد ناامیدم کرده بودند از خودم            رمـزِ ایـمـانم شـدی در اوجِ بی‌ایـمانی‌ام

اول و آخر تویی یعنی که بعد از مرگ هم            از خودِت پیشِ خودَت من عازمِ مهمانی‌ام

رفتم و پیشِ سَگِ کویَت سپردم جان و دل            یا عـلی ای بهـتـرین ذکـرِ دَمِ پـایـانـی‌ام!

: امتیاز

بـاز هـم آئـیـنـه‌هـا عــیــدِ ولایـت آمـده            شیـعـیانِ مـرتضی! وقـتِ ضیافت آمده

خنده را از لب نیاندازید عیدِ واقعی‌ست            سیـنه چـاکانِ عـلی هـنگـامِ بیعـت آمده

---

کینه معنایی ندارد پس محبّت پیشه کن            صد بـشارت لحـظـۀ عـقـدِ اخـوّت آمده

در غدیر خم نمایان شد همه اکمالِ دین
گفت پیغـمبر: عـلی باشد امیرالمـؤمنین

کیست این مولا؟ که آقای دو عالم می‌شود            هر که خصمش شد نصیبِ او جهنّم می‌شود
دل به مهرش گر ببندد خارِ بی‌مقدار هم            مـطمئـنم آخـرش یک روز آدم می‌شود
اشکِ شوقی که فرو ریزد ز چشمِ شیعیان            بی‌برو و برگرد خالص تر ز زمزم می‌شود

در غـدیر خم به جوش آمد عنایاتِ خدا
شاهِ عالم شد پس از احمد علی مرتضا

هیچ می‌دانی که بی‌مهرِ علی دین باطل است            با ولای مرتضی هر عیب و نقصی کامل است
قـنـبرِ کـاشانه‌اش بالاتر از هر مکـنـتی            شاهِ عالم هم که باشد بی‌علی چون سائل است
هـدیـه‌ای آریـد دلهـا را به درگـاهِ عـلی            دل که جای خود هزاران جان یقین ناقابل است

در غدیر خم شریعت شد ولای مرتضی
شد شعارِ نُه فـلک جانها فـدای مرتضی

ما عـلی گویانِ عـالم را خـدا کرده جدا            ایزدِ یکـتا به دستِ مصطـفی کرده جدا
ما عـلی گـویـانِ عـالم بهـترینِ مردمیم            ما ز پا افـتادگان را مرتضی کرده جدا
عشق بر شـیر خـدا را فـاطـمه آموخته            ما اسیران را خود خیرالنـسا کرده جدا

این کلامِ نغز می‌دانی ز ختم الانبیاست
بهترین اعیادِ این اُمّت غدیرِ مرتضاست

: امتیاز

خدا می‌خواست بنویسد که بسم‌الله یعنی چه!            صراط المستقیمش چیست آیا؟ راه یعنی چه؟

بفهماند به مهر و ماه اصلا ماه یعنی چه!            به شاهان جهان گوید مراد از شاه یعنی چه؟

---

خدا از خود نوشت و در دلش منظور دیگر بود
که وجه‌الله و عین‌الله و بسم‌الله حیدر بود

خدا می‌خواست در خلقت علی نقش آفرین باشد            علی یک نسخه از ذات خودش روی زمین باشد
خدا می‌خواست از اول که تا آخر چنین باشد            فقـط حیدر فقط حیدر امیرالمومنین باشد

از اول تا همان آخر همین را گفت پیغمبر
امیر اصلا به جز حیدر ندارد معنی دیگر

خدا با خلق حیدر جلوۀ خود را نشان داده            پس از آن یاعلی گفته به آدم روح و جان داده
طنین یا عـلی‌هایش عـوالم را تکان داده            علی گفته‌است و آرامش به جان این جهان داده

به آدم گفت برخیزد ز جایش یاعلی گوید
و یادش داد هر شب در دعایش یاعلی گوید

عـلی را حاکم ملـک سلیمانی خود کرده            دلش را مخزن اسرار پنهانی خود کرده
نجف را تکیه‌گاه عرش رحمانی خود کرده            و این ایوان طلا را وقف مهمانی خود کرده

هر آن‌کس که نجف رفته‌است مهمان خداوند است
بپرس از من دلیلش را: علی جان خداوند است

عـلی دروازۀ عـلم نـبـی، دروازۀ قـرآن            عـلی راز هـمان اعجـاز بی‌انـدازۀ قرآن
عـلـی مـتـن کـلام‌الله در شـیـرازۀ قـرآن            کلامـش مـو نمی‌زد با کـلام تـازۀ قـرآن

من از نهج‌البلاغه شرح قرآن را درآوردم
از ارکان نمازش روح ایمان را درآوردم

علی معمار این جان و علی معیار ایمان و            علی سالار انسان و علی سردار میدان و
علی اذکار عرفان و علی اسرار قرآن و            علی انوار تابان و علی تکرار یزدان و

همه این‌ها علی هست و علی تنها همین‌ها نیست
علی اندازۀ فهم زمان‌ها و زمین‌ها نیست

خـدا از اول ایـجـاد تـا حـالا عـلی گـفـته            فقط در وصف حیدر “لا فتی الا علی” گفته
“سلونی” را در این عالم فقط مولا علی گفته            ببین هفتاد دفعه دشمنش “لولا علی…” گفته

دریغا! دشمنانش مرتضی را درک می‌کردند
ولی یاران به هر هنگامه او را ترک می‌کردند

اگر حیدر به یک سو رفت و عالم سوی دیگر رفت            نجات از آنِ آن فردی است که دنبال حیدر رفت
سعادت‌ را هرآنکس خواست با پا نه که با سر رفت            از آن راهی که سلمان رفت و مالک رفت و قنبر رفت

صراط المستقیم است و به جز حیدر صراطی نیست
علی راه نجات است و جز او راه نجاتی نیست

برای پیکر ایمان، امیرالمومنین سر بود            تماشای جـمالش از عـبادات پیـمـبر بود
علی معنای قرآن و علی تفسیر کوثر بود            علی ذکر قنوت هر شب زهرای اطهر بود

نبود از عشق تعریفی، علی معشوق زهرا بود
علی داند که عشق و عاشقی مخلوق زهرا بود

کسی که بی‌علی باشد قیامت کور خواهد بود            رفیق مرتضی در غصه هم مسرور خواهد بود
عذاب از جسم و جان شیعیانش دور خواهد بود            و بدخواه علی پیش خدا منفور خواهد بود

جهنم چیست غیر از اینکه از حیدر جدا باشم؟
بهشتم چیست؟ این که در پناه مرتضی باشم

گدای مرتضی مُلک دو عالم را نمی‌خواهد            اسیر عشق حیدر غیر ازین غم را نمی‌خواهد
دلم از دست حیدر حاجت کم را نمی‌خواهد            از او غیر از ولی‌الله اعظم را نمی‌خواهد

مگو یوسف که بعد از این زلیخا را نمی‌خواهی
میان این‌همه عاشق نگو ما را نمی‌خواهی

برای ماتـمی جز مـاتـم مـولا نمی‌سوزم            مرا آتش بزن جانا که جز اینجا نمی‌سوزم
علی شمع است و من گِردش چنان پروانه می‌سوزم            در این دنیا که می‌سوزم در آن دنیا نمی‌سوزم

دلی که پر شد از عشق علی آتش نمی‌گیرد
دل پـروانه می‌سوزد ولی آتش نمی‌گیرد

: امتیاز

لوح و قلم، کرسی و عرش و ذات هو را            بـاید از او جـویـا شـد، اسـرار مگـو را

در کـوچه و پس کـوچه‌هـای آسـمان‌ها            جبریل هم یک نیمه‌شب، گم کرد او را

---

آمد هـمـان لـحـظـه زمـین و دیـد مـولا            با نان و خرما، بین کوچه، بسته رو را

شاید که تا عـرش خدا می‌رفت جـبریل            می‌داد اگر آن شب، ادامـه جـستجـو را

نفـس پـیـمـبر که خـدا در شام مـعـراج            با صـوت او آغـاز کـرده، گـفـتـگـو را

مردی که هر کس هست جزو منکرینش            بــی‌حُـبّ او داده هـــدر آبِ وضـــو را

شد قـبـلـه‌گـاه هـر مـسـلـمان کـعـبـه اما            کـعـبه گـرفـته سوی او هر چار سو را

حـیـدر هـمـانـی کـه تـمـام چـاه‌هـا، هـم            تـر می‌کـنـند از اشـک‌های او گـلـو را

مـا و جـدایـی از عـلـی و خــانـدانـش؟            دشمن به گـورش می‌بـرد این آرزو را

: امتیاز

اهـل زمـین هـسـتی ولی بالانـشـیـنی            تـنـهـا تو در عـالـم امـیـرالمؤمـنـینی
مـداحیِ تو نـیـست کـار یک زمـیـنی            وقتی‌ که درمانـده ست عـلامه امـیـنی

---

توصیف اوصافِ تو کار راحتی نیست
بین ملک جُز گفتن از تو صحبتی نیست‌

عـرش خـدا کـانـونِ رفـت و آمـد تو            چـرخ زمـین و آسـمـان‌ها در یَـد تـو
خـورشید، کـم آورده پـیـش گـنـبد تو            جـبـریـل، از جـاروکـشـان مـرقـد تو

ملک سلیمان پیش این مرقد حقیر است
این بارگاهی که تو داری بی‌نظیر است

درد مـرا امـشب مــداوا کـرده‌ای تـو            به‌به چه شوری در من احیا کرده‌ای تو
مردانگی را خـوب معـنا کرده‌ای تو            با قـاتـلِ خود هـم مـدارا کـرده‌ای تو

هرگز دهانت را به ناحق وا نکردی
در زندگی با هیچ کـس بد تا نکـردی

بـال مـلائـک فـرش راه زائــریـن‌ت            نهج‌الـبلاغه مَـملـُو از نُـطـق متـین‌ت
پُـر شد فلک از خطـبه‌های آتشـین‌ت            دشمن هـراسان از نبرد سهـمگـین‌ت

چـشم عـدو از دیدنت وحـشت گرفته
اسـلام با شمـشـیـر تو قـدرت گرفـته

از عشق و احساسات مالامـال بودی            در کـوچه‌ها هـم‌بـازیِ اَطـفـال بودی
مـعــیـارِ ارزشـیـابـیِ اَعـمـال بـودی            عـادل‌تـرین مأمـورِ بیت‌الـمال بـودی

هرگز در این موضوع کوتاهی نکردی
از سهم بیت‌المال خودخواهی نکردی

دینِ نـبی تا روزِ مـحـشر، وامـدارت            مرگ و حـیاتِ ما همه در اخـتیارت
هـستـم یکی از نـوکـرانِ بی‌شـمارت            دل را مرانی یا علی جان از مدارت

با نـام و یـادت الـفـتی دیـریـنـه دارم
از کودکی مهر تو را در سیـنه دارم

: امتیاز